မဇၩိမသတင္းဌာန
ေအာက္တိုဘာ ၁၃ ရက္၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္
ထိုင္းနိုင္ငံနွင့္စင္ကာပူနိုင္ငံတို့သည္ ျပီးခဲ့သည့္ၾကာသာပေတးေန့က ေရအားလ်ွပ္စစ္ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းတြင္ ေနာက္ထပ္ရင္းနွီးျမဳပ္နွံမႈျပဳရန္ စစ္အစုိးရနွင့္ သေဘာတူလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ မက္ေမာဖြယ္ရာ စြမ္းအင္ေစ်းကြက္ေ၀စုအေပၚ ခြဲတမ္းပိုမိုရရွိသြားသည္။
ေအာက္တိုဘာလ ၉ ရက္ေန့တြင္ ျမန္မာအစိုးရ အရာရွိမ်ားသည္ ထိုင္းအေျခစိုက္ အီတလီ-ထိုင္း ဖြံျဖိဳးတိုးတက္ေရး ျပည္သူ့့ကုမၸဏီ၊ ျဗိတိသ်ွဗားဂ်င္းက်ြန္းမွ စင္ကာပူအေျခစိုက္ ဝင္းေဖာ စြမ္းအင္ ဝန္ေဆာင္မႈ ကုမၸဏီ တို့နွင့္ ေရအားလ်ွပ္စစ္ စီမံကိန္းမ်ားနွင့္ပတ္သက္၍ နားလည္မႈ႕သေဘာတူစာခ်ဳပ္ (MOU) ကိုလက္မွတ္ေရးထို့ခဲ့ၾကသည္ဟု ယမန္ေန့က ထုတ္ေဝေသာ "နယူးလိုက္ေအာ့(ဖ္) ျမန္မာ" သတင္းစာက ေဖာ္ျပထားသည္။
ျပည္တြင္းစြမ္းအင္ လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္စည္းလ်ွက္ရွိေသာ ေဒသတြင္းႏိုင္ငံမ်ားအတြက္ ဓာတ္အား ၆၀၀ မဂၢါဝပ္ ထုတ္လုပ္ေပးနုိင္မည့္ ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္း သေဘာတူစာခ်ဳပ္သည္ ျမန္မာျပည္ ေစ်းကြက္သို့ အလုအယက္ ၀င္ေရာက္ေနေသာ ရင္းနွီးျမဳပ္နွံမႈ့မ်ား၏ ေနာက္ဆံုးေပၚတခု ျဖစ္သည္။
ျမန္မာနုိင္ငံေတာင္ပိုင္း တနသၤာရီတိုင္း အတြင္းေဆာက္လုပ္ရန္ ရွိေသာ ေရအားလ်ွပ္စစ္စက္ရုံသည္ နွစ္စဥ္ ၃၅ ဘီလီယံ ကီလိုဝပ္ အထက္ထုပ္လုပ္ နိုင္လိမ့္မည္ဟုဆိုသည္။
လြန္ခဲ့ေသာလက အလားတူ ပမာဏရွိေသာ စီမံကိန္း ၂ ခုအတြက္ အိႏိၵယက ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံခဲ့သလို ျပီးခဲ့သည့္ သီတင္းပတ္တြင္းက ျမန္မာနုိင္ငံ၏ ဒုတိယအၾကီးအကဲ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးၾကီး ေမာင္ေအးက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ခရီးစဥ္အတြင္း ေနာက္ထပ္ အလားအလာရွိေသာ ေရအားလ်ွပ္စစ္စီမံကိန္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးခဲ့ေသးသည္။
မၾကာေသးခင္နွစ္မ်ားကစတင္၍ တရုတ္၊ေတာင္ကိုရိးယားနိုင္ငံမ်ားနွင့္အတူ ထိုင္း၊အိႏိၵယ၊စင္ကာပူ နွင့္ဘဂၤလားေဒ့(ရွ္) နုိင္ငံမ်ားသည္ ျမန္မာ့ေရအားလ်ွပ္စစ္ ေစ်းကြက္သို့ တက္ၾကြစြာဝင္ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။
ျမန္မာျပည္သို့ နိုင္ငံျခားမွ တုိက္ရိုက္္ ရင္းနွီးျမဳပ္နွံမႈ့ (FDI) ပမာဏသည္ ၂၀၀၇ခု နိုဝင္ဘာလ အေရာက္တြင္ ေဒၚလာ ၁၅ ဘီလီယံ နီးပါးရွိေနျပီး အမ်ားစုမွာ ေရအားလ်ွပ္စစ္စီမံကိန္းမ်ားအတြက္ ျဖစ္သည္ဟု အေမရိကန္ နုိင္ငံျခားေရးဌာနက ထုတ္ျပန္ထားသည္။
၂၀၀၈ ခုနွစ္တြင္ ျမန္မာျပည္၏ နိုင္ငံျခားတိုက္ရိုက္ရင္းနွီးျမဴပ္နွံမႈ့(FDI) ၏ ၄၃ ရာခုိင္ႏႈန္းမွာ ေရအားလ်ွပ္စစ္ စီမံကိန္းမ်ားျဖစ္၍၊ ၎ပမာဏသည္ ေလာင္စာဆီ နွင့္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႕ လုပ္ငန္း၏ ၂ ဆမ်ွ ရွိျပီး ဟိုတယ္နွင့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္း၏ ၆ ဆ မ်ွ ရွိသည္။
ထိုင္းနုိင္ငံသည္ ျမန္မာျပည္၏ FDI စုစုေပါင္း၏ ထက္၀က္မ်ွကို ပိုင္ဆိုင္ေသာ အမ်ာဆံုးရင္းနွီးျမဳပ္နွ့ံသည့္နိုင္ငံ ျဖစ္သည္။ ျဗိတိသ်ွဗားဂ်င္းအိုင္လန္း ကဲ့သို့ေသာ ျဗိတိသ်ွ နယ္နမိတ္ အားလံုးကိုပါ ထဲ့တြက္လ်ွင္ ျဗိတိန္နုိင္ငံသည္ အေရွ့ေတာင္အာရွရွိ ေငြျပတ္ေနေသာ ျမန္မာနိင္ငံတြင္ ေဒၚလာ ၁.၉ ဘီလီယံ ပမာဏျမဳပ္ႏွံကာ ဒုတိယလိုက္ေနေသာ ႏိုင္ငံတခု ျဖစ္သည္၊
ယခုလက္ရွိ ျမန္မာျပည္၏ (FDI) ပမာဏသည္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္ကနွင့္ နႈိင္းယွဥ္လ်ွင္ အမ်ားဆံုးရရွိေနေသာ အေနအထားျဖစ္သည္။
Monday, October 13, 2008
ထိုငိးနွင့္စင္ကာပူတို့က ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ေနာက္ထပ္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈျပဳလုပ္
စစ္ေတြ ဆြမ္းဆန္ေလာင္းပြဲ သံဃာေတာ္အေရအတြက္ ကန့္သတ္ခံရ
ဖနိဒါ(မဇၩိမသတငး္ဌာန)
ေအာက္တုိဘာလ ၁၃ရက္၊ ၂၀၀၈ခုႏွစ္
ခ်င္းမုိင္။ ။ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန့ နီးကပ္လာခ်ိန္တြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္ စစ္ေတြျမိဳ့တြင္ စစ္အစိုးရဆန့္က်င္ေရးဆႏၵျပမႈမ်ား ျဖစ္ပြားလာမွာကို စိုးရိမ္ေနေသာ အာဏာပိုင္မ်ားက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတေက်ာင္းလ်ွင္ သံဃာေတာ္ ၂ ပါးသာ အလႈခံထြက္ရန္ ကန့္သတ္ထားသည္။
အလႈခံထြက္မည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနျဖင့္ အာဏာပိုင္မ်ားသို့ ဘြဲ႔အမည္၊ ေက်ာင္းအမည္မ်ား ၾကိဳတင္ေပးထားရျပီး စုရပ္ေနရာတြင္သာ အလႈခံရမွာျဖစ္သည္။ ထို့အျပင္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တေက်ာင္းလ်ွင္ ၂ ပါးထက္ပိုမၾကြရန္ တားျမစ္ထားသည္။
ကန္႕သတ္လုိက္ျခင္းသည္ သာသနာကုိ ညိဳးႏြမ္းေအာင္ လုပ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေဒသခံတဦးက စြပ္စြဲေျပာဆိုလိုက္သည္။
” သံဃာေတာ္ေတြက ၀ိနည္းေတာ္နဲ႔ အညီ ဘုရားအဆံုးအမေအာက္မွာ ေနၾကရတယ္ေလ။ ဒီလုိ ျမတ္စြာ ဘုရားအေပၚကေန အာဏာပုိင္ေတြ စီးမိုးျပီးေတာ့ ဘာသာ၊ သာသနာကုိ ရုိက္ခ်ဳိး ပစ္လုိက္သလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ မလုပ္သင့္ မလုပ္ထုိက္ဘူး။ … ဒကာ၊ ဒကာမေတြဘက္ကိုဆိုရင္လည္း ျခိမ္းေျခာက္မႈေတြလုပ္တယ္၊ လြတ္လပ္စြာ ကုိးကြယ္ ယံုၾကည္မႈကုိ ေဆာ္ကားရာေရာက္တယ္။ ရုိးရာ အစဥ္အလာ တခုလံုးကုိ ရုိက္ခ်ဳိးပစ္လုိက္သလုိ ျဖစ္ေနတယ္ေလ” ဟု ဦးသိန္းလႈိင္က မဇၩိမသို့ ေျပာသည္။
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ၂၅၀ ခန့္ရွိသည့္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈအားေကာင္းသည့္ ျပည္နယ္ျမိဳ့ေတာ္တြင္ ယခင္ႏွစ္က သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ အလႈပြဲသို့ သံဃာေတာ္ အပါး ၁၅၀၀ ေက်ာ္ ၾကြေရာက္ခဲ့သည္။
အတိုက္အခံလႈပ္ရွားမႈမွန္သမ်ွကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျဖိဳခြင္းေလ့ရွိေသာ စစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ နုိင္ငံတြင္ ယမန္ႏွစ္ကစတင္ကာ ရခိုင္ျပည္နယ္အတြင္း သံဃာေတာ္မ်ားက စီတန္းလမ္းေလ်ွာက္မႈမ်ားျဖင့္ အာဏာပိုင္မ်ားကို အာခံတံု့ျပန္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။
စက္တင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန့က သံဃာေတာ္အပါး ၁၅၀ ခန့္သည္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္စြာ စစ္ေတြျမိဳ့တြင္း လမ္းေလ်ွာက္ခဲ့ၾကသည္။ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးတႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ရဟန္းေတာ္မ်ားက ေျပာသည္။
ဘတ္စ္ကား ေပါက္ကြဲမႈ ၇ ဦးေသ၊ တဦး ဒဏ္ရာရ
မဇၩိမသတင္း
ေအာက္တိုဘာ ၁၃ ရက္၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္
လူ ၇ ဦး ေသဆံုးျပီး က်န္တေယာက္ ျပင္းထန္စြာ ဒဏ္ရာရရွိသြားေသာ ခရီးသည္တင္ယာဥ္တစီး ေပါက္ကြဲမႈတခု ရန္ကုန္တြင္ ယေန့နံနက္အေစာပိုင္းက ျဖစ္ပြားခဲ့သည္ဟု ေဒသခံ ရဲမ်ား အေျပာအရ သိရသည္။
အင္းစိန္ရဲစခန္း၏ ေျပာျပခ်က္အရ တနၤလာေန့နံနက္ ၂ နာရီခန့္က တိုက္ၾကီးႏွင့္ သီရိမဂၤလာေစ်းတို့ ေျပးဆြဲေနေသာ ဟိုင္းလတ္အမ်ဳိးအစား ခရီးသည္ယာဥ္တစီးသည္ ရန္ကုန္နည္းပညာတကၠသိုလ္ေရွ့တြင္ ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ပြားခဲ့သည္။
“ ကားရဲ့ ဂတ္စ္အိုးကေနျပီးေတာ့ ေပါက္ကြဲမႈ ျဖစ္တာပဲ။ … ၇ ေယာက္ေသျပီး တေယာက္ေတာ့ ဒဏ္ရာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ရသြားခဲ့တယ္” ဟု အင္းစိန္ရဲစခန္းမွ ရဲအရာရွိတဦးက မဇၩိမသို့ ေျပာျပသည္။
ဒဏ္ရာရသူနွင့္ ေသဆံုးသူ ၇ ဦး၏ ရုပ္အေလာင္းကို မည္သည့္ေနရာတြင္ ထားရွိသည္ကို သဲသဲကြဲကြဲ မသိရေသးေသာ္လည္း ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ပြားခ်ိန္တြင္ တာ၀န္က်ေသာ ရဲ၏ ေျပာျပခ်က္အရ ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီးသို့ ပို့ေဆာင္လုိက္သည္ဟု ရဲအရာရွိက ေျပာသည္။
မဇၩိမက ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီးသို့ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာ ဒဏ္ရာရရွိသူေသာ္လညး္ေကာင္း၊ ေသဆံုးသူမ်ား၏ ရုပ္အေလာင္းေသာ္လည္းေကာင္း ေရာက္ရွိလာျခင္းမရွိဟု ေျပာသည္။
သို့ေသာ္ ရန္ကုန္ေဆးရံုၾကီးအေရးေပၚလူနာဌာနသည္ သတင္းမီဒီယာမ်ားသို့ အမွန္တိုင္းေျဖၾကားျခင္းမရွိဘဲ သတင္းဖံုးကြယ္မႈ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည္။
ရန္ကုန္တြင္ ခရီးသည္တင္ဘတ္စ္ကားမ်ားကို သဘာဓာတ္ေငြ့သံုးယာဥ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲလ်ွက္ရွိရာ ယခင္ကလည္း ဂတ္စ္အိုး ေပါက္ကြဲမႈမ်ား ရွိခဲ့ဖူးသည္။
အတိုက္အခံ လူငယ္ ၈ ဦးကို ဖမ္းဆီး
မဇၩိမသတင္းဌာန
သန္းထိုက္ဦး
ေအာက္တိုဘာ ၁၃ ရက္၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္
ခ်င္းမုိင္။ ။ အတိုက္အခံလႈပ္ရွားမႈမ်ား လုပ္ကိုင္ေနေသာ လူငယ္ ၈ ဦးကို စစ္အစိုးရက မၾကာေသးခင္က ဖမ္းဆီးခဲ့ျပန္သည္။
မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္မ်ား အစည္းအရံုး (Generation Wave) အဖြဲ႔မွ အဖြဲ့၀င္ ၄ ဦးႏွင့္ အျခား လူငယ္မ်ား ကို ေအာက္တိုဘာ ၉ ရက္ေန့ႏွင့္ ၁၀ ရက္မ်ားတြင္ ဖမ္းဆီးခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး အစိုးရဆန့္က်င္ေရးစာရြက္မ်ား လ်ဳိ့၀ွက္ျဖန့္ခ်ီမႈႏွင့္ ပတ္သက္ေနမည္ဟု ယံုၾကည္ရသည္။
” စာေတြ ေ၀ျပီးေတာ့ ညေန ၄ နာရီမွာ ျဖစ္သြားတယ္။ ျဖစ္ပံုက အဲဒီခ်ာတိတ္ေတြေ၀တာကို ေနာက္ကေန လိုက္လာပံုရတယ္။ ေကာင္ေလးတေယာက္ရဲ့ အိမ္မွာ စုေနေတာ့ အဲဒီမွာ ၀င္ျပီး…ဖမ္းသြားတယ္” ဟု မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ား အစည္းအရံုးအဖြဲ့မွ ကိုမိုဃ္းေသြးက ေျပာသည္။
ေတာင္ဥကၠလာပျမိဳ့နယ္တြင္းရွိ ေနအိမ္တအိမ္မွ လူငယ္ ၇ ဦးကို ေအာက္တိုဘာလ ၉ ရက္ေန့တြင္ ဖမ္းဆီးသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး စစ္ေၾကာေရးစခန္းတြင္ ထြက္ဆိုခ်က္ကို အေျခခံျပီး ေနာက္ထပ္တဦးကို ၁၀ ရက္ေန့တြင္ ဖမ္းဆီးသြားျခင္းျဖစ္သည္။
လူငယ္မ်ား ျဖန္႔ေ၀ခဲ့သည္စာမ်ားတြင္ ”အာဏာရွင္စနစ္ အဆံုးသတ္ ၂၀၀၈” ဆိုေသာ စကားရပ္ပါ၀င္ျပီး အဖြဲ႔တံဆိပ္ျဖင့္ပင္ ျဖန္႔ေ၀ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ကိုမိုဃ္းေသြးက ေျပာသည္။
ကိုခိုင္မြန္ (ခ) ကိုျငိမ္းခ်မ္း၊ ရဲသူကုိ (ခ) ညီညီ၊ ဇင္မင္းေအာင္ႏွင့္ ေအာင္ပိုင္တို့သည္ GW အဖြဲ႔၀င္မ်ားျဖစ္ျပီး သူတို႔ကို မည္သည့္ေနရာတြင္ ထိန္းသိမ္းထားေၾကာင္း မသိရွိရေသးေပ။
က်န္ အမည္မသိ လူငယ္ေလးဦးကိုမူ ေတာင္ဥကၠလာပျမိဳ့နယ္ ရဲစခန္းတြင္ ထိန္းသိမ္းထားသည္။
စစ္အစိုးရက ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္း၍ အနည္းဆံုး လူ ၃၁ ဦးေသဆံုးခဲ့ရသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားဦးေဆာင္ေသာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအျပီး လူငယ္မ်ား၏ အတိုက္အခံ နိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ ျမင့္တက္လာခဲ့သည္။
GW အဖြဲ႔၏ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္တခုတြင္ ယမန္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလအတြင္းက ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ လူထုအံုၾကြမႈကဲ့သို႔ေသာ လမ္းေပၚဆႏၵျပမႈမ်ားျဖင့္ စစ္အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ရန္ တိုက္တြန္းထားသည္။
စိုက္ပ်ဳိးေရးပါေမာကၡ ေဒါက္တာ ဆလိုင္းထြန္းသန္းႏွင့္ ေတြ့ဆံုျခင္း
၀ိုင္းပီး (မဇၥ်ိမသတင္းဌာန)
ေအာက္တိုဘာလ ၁၃ ရက္၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္။
အၿငိမ္းစား စိုက္ပ်ဳိးေရးတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဆရာႀကီး ဆလိုင္းထြန္းသန္းက ဆိုပါသည္။ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တကိုယ္ေတာ္ ဆႏၵျပပဲြႏွင့္ တုိင္ျပည္ ျပင္ပေရာက္ရွိစဥ္ ျပည္ေတာ္ျပန္ ဆႏၵျပပဲြ ျပဳလုပ္ေရးအတြက္ အသက္ေပးလွဴရန္ ေၾကျငာခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။
ဆလို္င္းထြန္းသန္းကို ၁၉၂၈ ခုႏွစ္ မတ္ခ်္လ ၃၁ ရက္ေန႔တြင္ မေကြးတိုင္း၊ သရက္ခရိုင္၊ မင္းတုံးၿမိဳ႕နယ္၊ အင္းျဗစ္ရြာတြင္ ဦးပိုးရွမ္ႏွင့္ ေဒၚျမရီတို႔မွ ဖြားျမင္သည္။ အရႈိခ်င္းလူမ်ဳိးျဖစ္ျပီး လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ ကာလ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားကို တိုက္ခိုက္စဥ္ တပ္မေတာ္ အရံတပ္သားအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ အေမရိကန္နုိင္ငံ တကၠသိုလ္မ်ားမွ စိုက္ပ်ဳိးေရး မဟာသိပၸံဘြဲ့၊ ပါရဂူဘြဲ့တို့ ရရွိခဲ့သူျဖစ္ကာ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္သည့္ ျမန္မာဘက္ေပါင္းစံု ေက်းလက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအသင္း (Myanmar Integrated Rural Development Association – MIRDA) ကို တည္ေထာင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္တြင္ စစ္အစိုးရ၏ မတရားဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ားအား ဆန္႔က်င္ေသာအားျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕တြင္ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ဆႏၵျပခဲ့ရာ ေထာင္ဒဏ္ ၇ ႏွစ္ခ်မွတ္ခံရျပီး ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္မျပည့္မီ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ လြတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္နုိင္ငံသို့ သြားေရာက္ေနထိုင္ခဲ့သည္။
အျငိမ္းစား ဆရာၾကီး အိႏၵိယနိုင္ငံ နယူးေဒလီျမိဳ့သို့ အလည္အပတ္ခရီး ေရာက္ရွိေနခိုက္ မဇၩိမသတင္းေထာက္ မ၀ိုင္းပီးက ေမးျမန္းထားျခင္းျဖစ္သည္။
ေမး။ နာဂစ္မုန္တိုင္းေနာက္ပိုင္း ဧရာ၀တီတိုင္းက လယ္သမားေတြအေနနဲ႔ အခု လုပ္အား ၃ ပံု ၁ ပံုေလာက္ပဲ လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္ထဲ ဆင္းႏုိင္တယ္။ ျပန္လည္ရိတ္သိမ္းႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အသံေတြ ၾကားရပါတယ္ရွင့္။ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးကို ဘယ္လိုမ်ဳိး လုပ္ကိုင္သင့္တယ္လို႔ ဆရာႀကီးအေနနဲ႔ ထင္လဲရွင့္။
ေျဖ။ နာဂစ္မုန္တိုင္းအၿပီး တကယ္လုပ္ေဆာင္သင့္တဲ့ အရာေတြကေတာ့ ဆားေဗး လုပ္ရမယ္။ အဲဒီေနရာေတြမွာ ဘယ္ေလာက္ လူအေသအေပ်ာက္ မ်ားသလဲ၊ လူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ က်န္ေသးလဲ၊ လယ္သမားေတြ ဘယ္ေလာက္ ဆံုးရံႈးသြားလဲ။ ေလ့လာရမယ္။ ဒါက ပထမ လူဦးေရကို စိစစ္ရမယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ လယ္ယာေျမေတြကိုလည္း ဆားေဗးလုပ္ရမယ္။ ဘယ္လယ္ယာေျမေတြက ဘယ္ေလာက္ထိ ပ်က္စီးသလဲ။ ဘယ္ေလာက္ျပန္စိုက္လို႔ ရႏိုင္မလဲ။ လယ္ယာေျမထဲမွာ ပစၥည္းေတြ၊ အုတ္က်ဳိးအုတ္ခဲေတြ တင္က်န္ေနတာေတြ ရွိသလား။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဆားငန္ေရေတြ ဘယ္ေလာက္၀င္သြားသလဲ။ ေနာက္ဆံုးတခ်က္ကေတာ့ ကန္သင္းေတြေရာ ဘယ္ေလာက္ထိ ပ်က္စီးေနလဲဆိုတာေတြေပါ့။
ဒါေတြကို တို႔ေတြ စာရင္းယူၿပီးေတာ့ ၿပီးရင္ နံပါတ္တစ္အခ်က္ေတာ့ ကန္သင္းေတြ ျပင္ရမယ္။ ၀င္ေနတဲ့ ဆားငန္ေရေတြကို ထုတ္ႏိုင္သေလာက္ ထုတ္္ရမယ္၊ ဒီေတာ့မွ စပါးစိုက္လို႔ရမယ္။ ပထမႏွစ္မွာေတာ့ ဆားငန္ေရေတြ အကုန္ထြက္ဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ရံုနဲ႔ မလြယ္ဘူး။ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ဒီလယ္ေျမေတြမွာ စပါးေတြပဲ စိုက္ရမွာ။ တျခားစိုက္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ စပါးစိုက္လို႔ျဖစ္ေအာင္ စပါးမွာလည္း ရိုးရိုးစပါးရွိတယ္။ ဆားငန္္ဓာတ္ခံႏိုင္တဲ့ စပါးရွိတယ္။ ဥပမာ - ပင္လယ္ထဲေပါက္တဲ့ အပင္ေတြကိုၾကည့္။ ပင္လယ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ငန္သလဲ။
ေျပာရရင္ လယ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ လယ္လုပ္မယ့္ လူေတြ ဘယ္ေလာက္က်န္ေသးလဲ။ လယ္ေျမေတြ ဘယ္ေလာက္က်န္ေသးလဲ။ လယ္လုပ္မယ့္ ကိရိယာေတြ ျပည့္စံုမစံု ၾကည့္ရမယ္။ မ်ဳိးစပါးေတြ ရရွိဖို႔ လိုတယ္။ အနည္းဆံုး ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေတြကလည္း ကြ်ဲ၊ ႏြားေတြကလည္း ေသဆံုးကုန္တယ္။ အဲဒါေတြဟာ အေရးႀကီးဆံုးပါပဲ။ ေရထဲမွာ အၿမဲတမ္း အလုပ္လုပ္ႏိုင္တာကေတာ့လည္း ကြ်ဲပဲရတယ္။ တျခားက ကြ်ဲေတြကလည္း လာဟဲ့ဆိုၿပီး ဆြဲေခၚလို႔ မရဘူး။ မိုးေခါင္ေရရွားက လာတဲ့ကြ်ဲေတြကလည္း ဒီလိုေနရာမ်ဳိးမွာ မလုပ္ႏိုင္ဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ တခုခုေရာဂါရတာေတြ ရွိလာတယ္ေလ။ အဲေတာ့ တို႔ေတြက ထြန္စက္သံုးဖို႔ လိုလာျပန္တယ္။ ထြန္စက္လုပ္လို႔ရွိရင္ ဆီက လိုေသးတယ္။ ဆီရရင္ေတာ့ မၿပီးေသးဘူး။ ကြ်မ္းက်င္တဲ့လူေတြ လုိေသးတယ္။
ျဖစ္ႏိုင္လို႔ရွိရင္ လယ္ေျမေတြကို ေသခ်ာ ကန္သင္းခတ္၊ ေရေတြထည့္၊ ေျမေတြ ထြန္၊ ထဲထိုးလိုက္။ ၂ ခါေလာက္။ ၿပီးေတာ့ ဆားငန္ဓာတ္ခံႏိုင္တဲ့ စပါးေတြကို စိုက္ရမယ္။
အခုၾကားပါတယ္။ သတင္းစာေတြထဲမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ေရဒီယိုေတြထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတြ႔ပါတယ္။ ၾကားပါတယ္။ စပါးေတြေတာ့ စိုက္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စပါးေတြက အခု ၀ါသြားၿပီးတဲ့ေလ။ အပြင့္ေတြလည္း မပြင့္ေတာ့ဘူးတဲ့။ အခင္းေတြကလည္း က်ဳိးတိုးက်ဲတဲပဲ ရွိေတာ့တယ္တဲ့။ တို႔ေတြက အစတည္းက ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီးသားပါ။ သိပ္ၿပီးေတာ့ ဒုကၡမ်ားတယ္။ အမွန္က ျမန္မာျပည္မွာ လယ္စိုက္ခ်ိန္ဆိုတာ မရွိဘူး။ ဘယ္အခ်ိန္စိုက္စိုက္၊ အခ်ိန္မေရြး စိုက္လို႔ရတယ္။
ေျမက အစိုဓာတ္ လံုလံုေလာက္ေလာက္ အေနအထားမွာ ရွိရမယ္။ အဲဒါမ်ဳိးမွ ရၿပီးလို႔ ေျပာတာ။ သို႔ေသာ္လည္း က်ေနာ္တို႔က ေရသြင္းစိုက္မယ္ဆိုၿပီး၊ ေရသြင္းေသာ္လည္း ဆားငန္ဓာတ္ မရဘူး။ ေနာက္ ထြန္စက္ေတြ လိုလာမယ္။ ဆီေတြ လိုလာမယ္။ ေနာက္ ကြ်မ္းက်င္တဲ့ ပညာရွင္ေတြ လိုလာမယ္ေလ။
တို႔ ျမန္မာျပည္က လယ္သမားေတြကလည္း သနားစရာေကာင္းတယ္။ စီးပြားျဖစ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ လယ္ဧကေတြ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ လိုတယ္။ ဒါေတြ မရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ ၁ ဧက၊ ၂ ဧကေလးေတြ ရွိတာကို ျဖစ္သလို ထြန္တယ္။ စပါးေတြ က်ဲတယ္။ ေနာက္ ျပစ္ထားၿပီး ၿမိဳ႕ေပၚတက္ ဆိုက္ကားနင္းတယ္။ ျပန္လာေတာ့မွ ျပန္ရိတ္သိမ္းတယ္။ လိုသေလာက္ေတာ့ ရေနတာပဲ။ အဲဒါေလးေတြေတာင္ ပ်က္စီးသြားၾကရတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ (၁) လယ္သမားတိုင္း လံုလံုေလာက္ေလာက္ စီးပြားျဖစ္တဲ့ လယ္ဧကေတြ ပိုင္ဖို႔လိုတယ္။ (၂) လယ္ယာထဲမွာ ေနရမယ္။ (၃) ၀င္းေတြ၊ ၿခံေတြခတ္ၿပီးေတာ့ ေနရမယ္။ ကြ်ဲေတြႏြားေတြလည္း ေမြးရမယ္။
တို႔ေတြရဲ႕ လယ္ယာစနစ္ဟာ ေျပာင္းဖို႔ကို လိုတယ္။ လယ္ယာေတြမွာ ေရအၿမဲတမ္း ရွိႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားရမယ္။ လယ္ယာကို သြားႏိုင္မယ့္၊ လြယ္ကူတဲ့ လမ္းကိုလည္း လုပ္ထားရမယ္။
ေမး။ အခုလို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကပ္ေဘးဆိုက္ေရာက္ေနတာကို ျပန္လည္ ထူေထာင္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ေရာ ဆရာအေနနဲ႔ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲရွင့္။
ေျဖ။ အဘအေနနဲ႔ဆိုရင္ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာမွာ ေရရတဲ့ ကြင္းေတြ ရွိတယ္။ မိုးေခါင္ေရရွားတာ ရွိတယ္။ ေတာင္ေပၚအရပ္က ရွိတယ္။ ေတာင္ယာခုတ္တာေတြ ရွိတယ္။ အဲဒါေတြကို အဘက ဘယ္ေနရာမွာ ဘာေတြလုပ္ရမလဲ။ စီစဥ္ၿပီးေတာ့ လုပ္ခ်င္တယ္။ အဘလုပ္ခ်င္တာေတြကေတာ့ လူတဦးဟာ သူ႔မွာ စီးပြားျဖစ္ေလာက္တဲ့ လယ္ဧက ပိုင္ရမယ္။ သူသည္ အဲဒီအထဲမွာ ေနရမယ္။ သို႔ေသာ္ အေသးစား ကြန္ျမဴနတီရွိဖို႔ေတာ့ လိုတယ္။ လမ္းကို ဘယ္လိုလုပ္မယ္။ အဘစီစဥ္ထားတာေတြ ရွိတယ္။ ေရေတြကို ဘယ္ကေန ဘယ္လိုဆြဲမယ္။ ဘယ္လိုထုတ္မယ္ေပါ့။ အဲဒါေတြ အကုန္လံုး စီစဥ္ရမယ္။ ဒီလို စနစ္တက် မလုပ္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ေတြ႔တဲ့ေနရာ တက္လုပ္၊ တက္ေလွာ္ဆိုတာမ်ဳိး ဆိုရင္ေတာ့ တို႔ ျမန္မာလယ္ယာေတြ ဆံုးရံႈးဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တယ္။
ေမး။ ဆရာ့အေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္ ျပန္ခြင့္ရလို႔ ျပန္မယ္ဆိုရင္ေရာ ဘာေတြလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးရွိလဲရွင့္။
ေျဖ။ အဘကေတာ့ စိုက္ပ်ဳိးေရးသမားဆိုေတာ့ (စိုက္ပ်ဳိးေရးပညာယူထားလို႔ စိုက္ပ်ဳိးေရးသမား မဟုတ္ဘူး)။ ဂ်ပန္ခတ္ကတည္းက ေတာင္ယာခုတ္ၿပီးေတာ့ ေနလာတာဆိုေတာ့ ေတာင္ယာသမားေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြ၊ လယ္သမားေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြကို နားလည္ေပးႏိုင္တယ္။ စိတ္သေဘာထားေတြကို ခံစားလို႔ရတယ္။ ေတာင္ယာ၊ လယ္ထဲ ေရာက္ရင္ ဘာစကားေတြ ေျပာမယ္။ ျပန္လာရင္ ဘာေတြေျပာမလဲဆိုတာေတြ အားလံုး သိေနတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဖီလင္ေတြကို ျပန္ေျပာျပႏိုင္တယ္။
အဘက မလာခင္ကတည္းက အဘဘာလုပ္သလဲဆိုေတာ့ ေတာင္ေပၚမွာ လုပ္တယ္၊ ေတာင္ေပၚမွာ ဘယ္ေနရာလဲဆိုေတာ့ မင္းဘူး၊ ရခိုင္က အမ္းေတာင္ၾကားလမ္းမွာ ေတာင္ေပၚေဒသ ဘက္စံု ေက်းလက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဆိုတာ လုပ္တယ္။ လူတေယာက္ကို ၁၀ ဧက၊ ၁၂ ဧကေပါ့။ ေပးတယ္။ ၿပီးလို႔ရွိရင္ အဲဒီေတြကို ခုတ္တယ္။ ေတာင္ေစာင္းမွာ ကြန္ဒိုတိုင္ေတြနဲ႔ စည္းရိုးပင္ေတြကို တန္းစိုက္တယ္။ အဲဒီ ကြန္ဒိုတိုင္ေတြနဲ႔ ၾကားထဲမွာ ရွိတဲ့ဟာကိုမွ စံျပအေနနဲ႔ ေလွကားထစ္ စိုက္ပ်ဳိးနည္းေတြကို လုပ္တယ္။ အထစ္ေပါင္း ၃၀ ေလာက္ရွိတယ္။ သရက္ေတြ၊ သေဘၤာပင္ေတြ၊ ကဗလာေတြလည္း စိုက္ပ်ဳိးရတယ္။ ေအာက္ဘက္မွာေတာ့ စပါးေတြလည္း စိုက္ပ်ဳိးတယ္။ ေတာင္ေပၚမွာေနလို႔ ေမ်ာက္လိုေနရမယ္လို႔ မဆိုလိုဘူး။
အဘက အမ်ဳိးသားေတြမွန္ရင္ အနည္းဆံုး အေျခခံ ပန္းရန္နဲ႔ လက္သမားတတ္ရမယ္။ ေရာင္းပန္းေတာ့ မလွဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနလို႔ရတယ္။ အမ်ဳိးသမီးက်ေတာ့ အေျခခံ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ သင္ေပးရမယ္။ ကေလးေစာင့္ေရွာက္ေရးေတြ သိရမယ္။
အိမ္ေတြဘာေတြကိုလည္း စနစ္က်က် က်န္းမာေရးနဲ႔အညီ ေဆာက္လုပ္ေပးရမယ္။ အိမ္သာ၊ မီးဖိုေခ်ာင္၊ အိပ္တဲ့ အိပ္ယာကအစ ေသခ်ာလုပ္လို႔ ေျပာရမယ္။ အဲလိုမဟုတ္ဘဲ စံျပအိမ္ေတြ ဆိုၿပီးေတာ့ လမ္းထဲမွာ အိမ္ေတြညီညီေလးေတြ ေဆာက္ေပးထားတာနဲ႔ မရဘူး။ ဒါနဲ႔ မၿပီးဘူး။
ေမး။ တကိုယ္ေတာ္ ဆႏၵျပတာေတြလည္း လုပ္ခဲ့တယ္။ ျပည္ေတာ္ ျပန္၀င္ဖို႔လည္း ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ ဒီလိုစိတ္ဓာတ္မ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ အဓိက လႈံ႔ေဆာ္ေပးတဲ့အရာဟာ ဘာလို႔ ေျပာႏိုင္မလဲ။
ေျဖ။ အဲဒါကေတာ့ သတၱိနဲ႔လည္း မဆိုင္ဘူး။ ဘာနဲ႔ဆိုင္သလဲဆိုရင္ အမွန္တရားကို သစၥာရွိတယ္။ လူေပါ့၊ အမွန္အကန္ကို သစၥာရွိတာ။ လူတေယာက္ လဲေတာ့မယ္။ ကျပာကယာ သြားၿပီးေတာ့ မဆြဲခ်င္ဘူးလား။ သြားၿပီးေတာ့ ဆြဲရမယ္။ အဲဟိုတေယာက္က ကေလးငယ္တေယာက္ကို ရိုက္ေနတာကို ''ဟာ မလုပ္နဲ႔'' ဆိုၿပီးေတာ့ ဆြဲရမယ္။ ေျပာရဲရမယ္။ ဒီလိုပဲ အစိုးရက မဟုတ္တာေတြ လုပ္ေနတာေတြကို ''မင္း မဟုတ္တာေတြ လုပ္ေနတယ္'' လို႔ ေျပာရဲရမယ္။ ''တို႔ မႀကိဳက္ဘူး'' ဆိုတာ ေျပာရဲရမယ္။ အဲဒါပါပဲ။ ကမၻာႀကီးဟာ ယာယီတဲပဲ။ အသက္ ၁၀၀ ေနမလား။ ၂၀၀ ေနမလား။ မေနဘူး။ ဘယ္သူမွ မေနဘူး။ ဒီအထဲမွာ ငါတို႔က မင္းဘာလို႔ အသက္ရွင္ေနလဲ။ အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ အသက္ရွင္မႈနဲ႔ အသက္ရွင္ရမယ္။ ေသတဲ့အခါလည္း အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ ေသမ်ဳိးပဲ ေသရမယ္။
ဟိုတုန္းက ၁၉၄၀ ေလာက္တုန္းက သူခိုးတေယာက္ ေသေနတာေတြ႔တယ္။ တိုက္ေတြရဲ႕ ၾကားထဲက အေနာက္ဘက္ အိမ္ဟာ ပိုက္ေတြရွိတယ္။ သူက တက္တာ။ ပိုက္ေတြရဲ႕ အဆက္ေတြက ျပတ္ထြက္ေတာ့ ဒီဘက္ကတိုက္ကို လဲက်တာ။ ပိုက္က သူ႔ေမးေစ့ကို ထိၿပီးေတာ့ ေသေနတာ။ အေသဆိုးတဲ့ ေသနည္းမ်ဳိး။ တို႔က အဲဒီမ်ဳိးေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ေကာင္းတာလုပ္ၿပီးလည္း ေသရတာက ေသရမွာပဲ။ အဲဒီေတာ့ အင္မတန္ အဓိပၸာယ္ရွိတာေတြ လုပ္ၿပီးေတာ့မွ ေသရမယ္။ ဒီလိုစိတ္ဓာတ္မ်ဳိးက မတရားတာကို မႀကိဳက္လို႔ရွိရင္ ေျပာရဲတယ္။ လုပ္ရဲတဲ့ လူေတြခ်ည္းပဲ။ ဘယ္သူမွ ထူးထူးခြ်န္ခြ်န္ မရွိဘူး။
ေမး။ ဆရာ့အေနနဲ႔ တျခား ေျပာခ်င္တာ ဘာမ်ား ရွိပါေသးသလဲရွင့္။
ေျဖ။ တစ္အခ်က္ - ကိုယ့္စနက္ေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ သူတပါး ေသရတာမ်ဳိး။ ဥပမာ ဖ်ားလို႔၊ နာလို႔ ေသတာမ်ဳိး မဆိုင္ဘူးေနာ္။ ႏွစ္အခ်က္ - ကိုယ္က သူတပါးကို ကယ္ရင္း၊ ေကာင္းတာကို လုပ္ေပးရင္းနဲ႔ သူမ်ားက သတ္လို႔ ေသတာ။ အဲဒါကလည္း ေသတာတမ်ဳိး။ ကိုယ္က သူမ်ားကို မေကာင္းတာလုပ္ရင္ ခုနက သူခိုး ေသသလို ေသတာမ်ဳိး။ ေသျခင္း ၃ မ်ဳိးရွိတယ္။
အစိုးရကိုလည္း ေမးရမယ္။ မင္းတို႔ ဘာေတြ လုပ္ေနလဲ။ မင္းတို႔ လုပ္တာ ဟုတ္သလား။ နဖူးေပၚပဲ လက္တင္တင္၊ လက္ေပၚပဲ နဖူးတင္တင္။ စဥ္းစားၾကည့္။ သူတို႔လည္းပဲ သခါၤရ။ သူတို႔လည္းပဲ သြားမွာပဲ။ သခါၤရကို မင္းတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မလဲ။ မင္းတို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မယ့္ သခါၤရကို မင္းတို႔ သတိၱရွိရွိနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ႏိုင္ေအာင္ ျပင္ဆင္ပါ။
တို႔ျမန္မာျပည္မွာ က်ပ္ပဲ သံုးေနၾကတယ္။ နယ္စပ္မွာဆိုရင္ေတာ့ ယိုးဒယားနယ္စပ္ဆိုရင္ ဘတ္၊ တရုတ္နယ္စပ္ဆို ယြမ္၊ အိႏိၵယနယ္စပ္ဆိုရင္ ရူပီး သံုးၾကၿပီ။ ကမၻာကို လည္ၿပီဆိုရင္ ေဒၚလာကို သံုးရေတာ့မယ္။ ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ။ အာဏာဆိုတာမ်ဳိးဟာ မင္းေနရာမွာပဲ မင္း စိုးမိုးႏိုင္မယ္။ ဒီ့ျပင္ေနရာမွာ မရဘူး။ တျခား ဘ၀ေျပာင္းတယ္။ မင္း က်ပ္နဲ႔ သြားလို႔ မရဘူး။ ေဒၚလာယူရမယ္။ သူမ်ားကို ေကာင္းက်ဳိးျပဳရင္းနဲ႔ ေသတဲ့ေသျခင္းမ်ဳိး။ အဲဒါဟာ ေဒၚလာပဲ။ အဲဒါဟာ ယူရိုပဲ။ အဲဒါေတြကို မလုပ္ဘဲနဲ႔ က်ပ္ကိုပဲ သံုးေနအံုးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မင္းတို႔ မစြံဘူး။ ဒါပဲ ေျပာခ်င္တယ္။
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ဆလိုင္းထြန္းသန္း
၁၉၂၈ ခုႏွစ္ မတ္ခ်္လ ၃၁ ရက္ေန႔တြင္ မေကြးတိုင္း၊ သရက္ခရိုင္၊ မင္းတုံးၿမိဳ႕နယ္၊ အင္းျဗစ္ရြာတြင္ ဦးပိုးရွမ္ႏွင့္ ေဒၚျမရီတို႔မွ ဖြားျမင္သည္။
အရႈိခ်င္းလူမ်ဳိးျဖစ္သည္။
လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ ကာလ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားကို တိုက္ခိုက္စဥ္ တပ္မေတာ္ အရံတပ္သားအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။
၁၉၅၃ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မွ စိုက္ပ်ဳိးေရးဘာသာ အဓိကျဖင့္ သပၸံဘြဲ႔ [Bachelor of Science (Agriculture)] ရခဲ့သည္။
၁၉၅၃ ခုႏွစ္တြင္ ပညာသင္ဆု ရရွိကာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာတကၠသိုလ္မွ မဟာသိပၸံဘြဲ႔ [Master of Science Sigma Xi (Agronomy)] ရရွိခဲ့သည္။
၁၉၅၈ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ ၀စၥ္ေကာ္ဆင္ တကၠသိုလ္မွ ေျမဆီလြာ သိပၸံဘာသာရပ္ျဖင့္ ပါရဂူဘြဲ႔ [PhD (Crop Nutrition)] ရရွိသည္။
၁၉၅၉ မႏၱေလး တကၠသိုလ္လက္ေအာက္ စိုက္ပ်ဳိးေရးဌာနတြင္ လက္ေထာက္ကထိက အျဖစ္ စတင္လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။
ဇနီး မုိင္ခင္ႏြဲ႔ႏွင့္ ၁၉၆၀ တြင္ လက္ထပ္ခဲ့ၿပီး သားသမီး ၅ ဦး ထြန္းကားသည္။
၁၉၆၀ အေမရကန္-ျမန္မာ ခ်စ္ႀကည္ေရးအဖြဲ႔ အတြင္းေရးမွဴး ျဖစ္ခဲ့သည္။
၁၉၆၄ စိုက္ပ်ဳိးေရးတကၠသိုလ္သီးျခားေပၚေပါက္လာရာ လယ္ယာသီးႏွံဌာန ပါေမာကၡ အျဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။
၁၉၆၅ မႏၱေလး တကၠသိုလ္ နယ္ေျမလံုၿခံဳေရးႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေကာ္မတီဥကၠဌ အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ တကၠသိုလ္ ပါတီဆဲလ္ တစ္ခု၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္။
၁၉၆၆ စိုက္ပ်ဳိးေရးအေျခခံသေဘာတရား စာအုပ္ထုတ္ေ၀ၿပီး ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနက စာအုပ္မ်ားေရသားထုတ္ေ၀ျခင္း မျပဳရန္ တားျမစ္ခံရသည္။ တကၠသိုလ္မ်ား၏ တိုင္းရင္းသားစာေပႏွင့္ယာဥ္ေက်းမႈ ဗဟို ေကာ္မတီဥကၠဌ အျဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ အမွတ္ ၂ တကၠသိုလ္ အရံတပ္ရင္းတပ္မွဴး အျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့သည္။
၁၉၇၃ စိုက္ပ်ဳိးေရး ဘြဲ႔ရေက်ာင္းသားမ်ား စုေပါင္းကာ စိုက္ပ်ဳိးလယ္ယာအသင္းကို ဦးေဆာင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။
၁၉၇၄ ေမွာ္ဘီရွိ တပ္မေတာ္ အရာရွိသင္တန္းကို တက္ေရာက္ခဲ့သည္။
၁၉၇၅ စိုက္ပ်ဳိးေရးတကၠသိုလ္ ေရဆင္းသို႔ေျပာင္းေရႊ႕သည္။
၁၉၇၅ - ၈၀ ေစတနာရွင္ လၻက္ရည္ဆိုင္ ဥကၠဌျဖစ္ခဲ့သည္။
၁၉၇၅ ပ်ည္းမနား တကၠသိုလ္မ်ား ပါတီယူနစ္ ဆဲလ္ ဥကၠဌ အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
၁၉၇၆ - ၇၈ စိုက္ပ်ဳိးေရး တကၠသိုလ္ လမ္းစဥ္လူငယ္ပါတီဥကၠဌ အျဖစ္တာ၀န္ယူခဲ့သည္။
ေရဆင္း စိုက္ပ်ဳိးေရးတကၠသိုလ္ သင္ရိုးညြန္းတမ္းမ်ား ျပဳစုေရးဆြဲရာတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။
၁၉၉၂ အစိုးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္သည့္ ျမန္မာဘက္ေပါင္းစံု ေက်းလက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအသင္း (Myanmar Integrated Rural Development Association – MIRDA) ကို ခရစ္ယာန္အသင္းမ်ား ကူညီမႈျဖင့္ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။
ေတာင္ေစာင္း စိုက္ပ်ဳိးေရးနည္းပညာကို ခြန္ဇူစခန္း၊ ထန္တလန္၊ က်ဳိင္းတံု၊ လားရႈိး၊ ပူတာအိုႏွင့္ ေတာင္ႀကီး စသည့္ ၿမိဳ႕ အသီးသီးတို႔တြင္ သြားေရာက္ ေဟာၾကားခဲ့သည္။
၂၀၀၁ ခုႏွစ္တြင္ စစ္အစိုးရ၏ မတရားဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ားအား ဆန္႔က်င္ေသာအားျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕တြင္ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ဆႏၵျပခဲ့သည္။ ေထာင္ဒဏ္ ၇ ႏွစ္ခ်မွတ္ခံရသည္။
ေထာင္က်ခံေနစဥ္ မ်က္စိႏွစ္ဘက္စလံုး တစ္ႀကိမ္စီခြဲစိတ္ကုသခဲ့ရသည္။ အရိုးက်ည္းေပါင္းတက္ေရာဂါအတြက္ ေထာင္တြင္း ေဆး႐ံုတက္ခဲ့ရသည္။
ေထာင္တြင္း ပီညဲရိုးလာေရာက္စဥ္ အသံဖမ္းစက္ေတြ႕ရွိသည့္ ကိစၥကို အေၾကာင္းျပဳကာ အစာငတ္ခံဆႏၵျပသည္ဟု ဆို၏။
အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပျခင္း ၄ ရက္ေျမာက္ေန႔ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ေမလ ၃ ရက္ေန႔ ေထာင္မွ လြတ္ေျမာက္လာသည္။
ထို႔ေနာက္ ပတ္စ္ပို႔ေလွ်ာက္ထားရာ ၂ ႏွစ္ၾကာမွ ရရွိကာ သားသမီးမ်ား ရွိရာ အေမရိကန္သို႔ သြားေရာက္ရန္ ဗီဇာေလွ်ာက္ထားရာ က်န္းမာေရးအာမခံရရွိမွ အေမရိကန္ ဗီဇာရရွိေတာ့သည္။
၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလတြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔ သြားေရာက္ခဲ့သည္။
၆ လအၾကာ ျမန္မာျပည္ ျပန္ရာ ထိုင္းႏုိင္ငံဘန္ေကာက္တြင္ရွိစဥ္ ျမန္မာအစိုးရမွ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အား တရားမ၀င္ေၾကျငာျခင္းခံရၿပီး ျပည္၀င္ခြင့္ ပိတ္ပင္ခဲ့သည္။ အေမရိကန္က ႏိုင္ငံေရးခိုလႈံခြင့္ျပဳခဲ့သည္။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေတာင္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံရွိ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဂ်ီဟတ္ဆြန္ ေဖာင္ေဒးရွင္းက (Bishop Tji Hak-Soon Foundation, Justice and Peace) မွ တရားမွ်တမႈႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆု ခ်ီးျမင့္ခံရသည္။
Posts
